„Gdybym mogła być leczona przez kobietę, oszczędzono by mi największych cierpień”. Jeszcze na początku XIX wieku zawód lekarza wykonywali tylko mężczyźni. Kobiety masowo umierały na uleczalne choroby, bo unikały opieki medycznej. Badania prowadzono w poniżający i często bolesny sposób, a lekarze nie rozumieli problemów zdrowotnych kobiet. Porody odbierano pod kilkoma warstwami koców, bo medycy wstydzili się nagości rodzącej. Z tego samego powodu wielu z nich nie miało pojęcia o kobiecej anatomii. Nic dziwnego, że w Paryżu przez prawie całe stulecie żadna kobieta nie przeżyła cesarskiego cięcia! Uważano, że „istnieje mnóstwo przypadków chorób, które lekarz potrafi wyleczyć dzięki temu, że jest mężczyzną”. Dla pacjentek oznaczało to jedno: bycie na łasce brutali. W takim świecie trzy kobiety znalazły w sobie siłę i determinację, żeby otworzyć przedstawicielkom swojej płci drzwi do zawodu lekarza. Podanie Elizabeth Blackwell o przyjęcie na studia medyczne uznano za świetny żart i tylko dlatego rozpatrzono je pozytywnie. W Szkocji wściekły tłum chciał zabronić studentkom wstępu na salę wykładową. Mimo to zdobyły one wykształcenie, rozpoczęły praktykę lekarską i wywołały prawdziwą rewolucję. Sprawiły, że medycyna zaczęła w końcu dostrzegać potrzeby kobiet w zakresie zdrowia. „Ważny rozdział historii kobiet i medycyny”. źródło opisu: materiały wydawcy

Czy naprawdę każdy, bez wyjątku, zasługuje na drugą szansę? W śnieżną grudniową noc do dworu Marcinki trafia zbłąkany wędrowiec, przynosząc niezwykły prezent. Maleńką dziewczynkę. A wraz z nią burzę domysłów i oskarżeń, niespełnionych nadziei i rozpaczy, która pojawia się w kochających sercach. W jednych wyzwoli to, co najlepsze, w innych obudzi demony. Ile można poświęcić na drodze do marzeń? Czy miłość wygra z rozczarowaniem i zdradą? Kim jest matka malutkiej Michasi? Dlaczego powierzyła córeczkę opiece nieznajomego? Wróci po nią czy dziewczynka pozostanie w Marcinkach? Nawet tym, co kochają najbardziej, zdarza się czasem zabłądzić. Szósty i ostatni tom Sagi Mazurskiej jest pełen skrajnych emocji: od rozpaczy po szczęście, od miłości po nienawiść, od zwątpienia po nadzieję. Oby wszyscy bohaterowie, których pokochały tysiące Czytelniczek, znaleźli drogę do domu, a na jej krańcu – ukojenie. „Ta książka to emocjonalny rollercoaster! Bohaterowie miotają się w świecie, w którym wszystko zaskakuje! Nic nie jest takie, jakie się wydaje. Pojawienie się jednej małej dziewczynki wywołuje lawinę zdarzeń – wydobywa z serc to, co szlachetne, ale też… budzi drzemiące w duszach demony. Wypieki na twarzy gwarantowane!” CzytankiOli „Katarzyna Michalak potrafi budować napięcie jak żadna inna pisarka. Bohaterowie popadają w coraz to nowe pułapki swoich dotychczasowych wyborów. Misternie utkana fabuła pełna jest zwrotów akcji, zaskoczeń oraz ciętych, iskrzących emocjami dialogów. I to zakończenie! Sztos!” Czytanie_jest_fajne „Uwielbiam bohaterów Sagi Mazurskiej! Żaden z nich nie jest idealny, każdy trochę w życiu narozrabiał i popełniał błędy, ale dzięki temu postaci są tak prawdziwe. Kibicowałam im do ostatniej strony. Żeby wszystko skończyło się jednak pomyślnie…” OkiemBibliofilki